İlerlemecilik Eğitim Felsefesi Nedir?

Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/termalkaplicalar/mitolojiktanrilar.com/wp-content/plugins/onceki-yazi-linki/onceki_yazi_linki.php on line 56

Eğitimsel ilerlemecilik, eğitimin, diğer insanlarla fiili etkileşimlerde insanların en iyi sosyopatik hayvanlar olduğu ilkesine dayanması gerektiği inancıdır. İlericiler, mevcut en iyi bilimsel öğrenme teorilerine dayandıklarını iddia ederler. Çoğu ilerici eğitimci, John Dewey’in öğrenme modeline benzer bir süreci izleyerek çocukların bilim adamları gibi öğrendiğine inanır:

• Sorunun farkına varın
• Problemi tanımlayın
• Bunu çözmek için hipotezler önerin
• Kişinin geçmiş deneyimlerinden hipotezlerin sonuçlarını değerlendirin
• En olası çözümü test edin

Bu insan doğası görüşü göz önüne alındığında, ilerlemeci bir öğretmen sadece okuma ve alıştırma sağlamayı değil, aynı zamanda öğrencilerin gerçek yaşamını merkeze alan gerçek dünya deneyimleri ve etkinlikleri de sağlamayı arzu eder. Tipik bir ilerlemeci için slogan “Yaparak Öğrenin!” olacaktır.

İlerlemecilik Eğitim Felsefesi

PROGRESİF EĞİTİM, 19. yüzyılın sonlarında başlayan ve eğitime alternatif olarak popülaritesinin yeniden canlandığı günümüzde çeşitli biçimlerde devam eden bir eğitim hareketidir.’İlerlemeci’ terimi, bu öğretimi, klasik kolej hazırlığına dayanan ve sosyoekonomik statü ile oldukça ayırt edilen geleneksel 19. yüzyıl müfredatından ayırmak için kullanılmıştır. Aksine, ilerici eğitimin kökleri mevcut deneyime dayanır, daha demokratik bir bakış açısına sahiptir ve ileriye dönüktür. Çoğu ilerici eğitim programı aşağıdaki özellikleri paylaşır:

• Yaparak öğrenmeye vurgu – uygulamalı projeler, deneyimsel öğrenme

Tematik birimlere odaklanan entegre müfredat

• Problem çözme ve eleştirel düşünmeye güçlü vurgu
• Grup çalışması ve sosyal becerilerin geliştirilmesi
• Ezbere dayalı bilginin aksine öğrenmenin hedefleri olarak anlama ve eylem
• İşbirlikçi ve işbirlikçi öğrenme projeleri
• Sosyal sorumluluk ve demokrasi eğitimi
• Toplum hizmeti ve hizmet öğrenme projelerinin günlük müfredata entegrasyonu
• Gelecekteki toplumda hangi becerilere ihtiyaç duyulacağını sormayı dört gözle bekleyerek konu içeriğinin seçimi
• Çeşitli öğrenme kaynakları lehine ders kitaplarına verilen önemin kaldırılması
• Yaşam boyu öğrenme ve sosyal becerilere vurgu
• Çocuğun projelerini ve üretimlerini değerlendirerek değerlendirme

Francis Parker ve John Dewey

İlerici eğitimin en ünlü erken dönem uygulayıcısı Francis Parker’dı; En ünlü konuşmacısı filozof John Dewey’di.

1875’te Francis Parker, kıtada yükselen eğitim eğilimlerini araştırmak için Almanya’da iki yıl geçirdikten sonra Quincy, Massachusetts’teki okulların müfettişi oldu. Parker, anlama olmadan bilginin hiçbir değeri olmadığına inanarak ezberci öğrenmeye karşıdır. Bunun yerine, okulların çocuğun yaratıcılığını teşvik etmesi ve saygı duyması gerektiğini savunuyor. Parker’ın Quincy Sistemi, çocuk merkezli, deneyimsel öğrenme için çağrıda bulunuyor.

Geleneksel müfredatı, farklı disiplinlerden gelen bilgileri birbirine bağlayan ana temalara dayalı entegre öğrenme birimleriyle değiştirir. Geleneksel okuyucular, hece ve dil bilgisi kitaplarını yazılı kitaplar, edebiyat ve öğretmenler tarafından hazırlanan materyallerle değiştirir. 1883’te Parker, Chicago’daki Cook County Normal Okulu’nun müdürü olmak için Massachusetts’ten ayrıldı ve bu okul aynı zamanda öğretmenleri Parker’ın yöntemine göre eğitti. 189 ‘te, Parker’ın Froebel, Pestalozzi ve Herbart’ın birçok fikrine dayanan Pedagoji Üzerine Dersleri, eğitim üzerine uluslararası tanınırlık kazanan ilk Amerikan çalışmalarından biri oldu.

Aynı yıl, filozof John Dewey, Michigan Üniversitesi’nden yeni kurulan Chicago Üniversitesi’ne geçti ve burada Felsefe, Psikoloji ve Eğitim Bölümünün başkanı oldu. O ve karısı, iki yıl sonra kendi özel okuluna başlamadan önce oğullarını Parker Okulu’na kaydettirdiler. Parker önce pratikle başlayıp sonra teoriye geçerken, Dewey hipotezlerle başladı ve ardından bunları test etmek için yöntemler ve bir program geliştirdi. Dewey, 35 yaşında Chicago’ya taşındığında, psikoloji ve uygulamalı psikoloji üzerine iki kitap yayınlamıştı.

Felsefenin tamamen spekülatif olmasından memnun değildi ve felsefeyi pratik problemlerle doğrudan ilgili hale getirmeye çalıştı. Hegel’e olan orijinal ilgisinden uzaklaşan Dewey, sonunda hepsi birbirine bağlanabilen birleşik bir bütünler seti olarak ampirist felsefe lehine tüm düalizm ve dikotomi biçimlerini reddetmeye başladı. Dewey, Chicago’da, yenilikçi Jane Addams tarafından kurulan Hull House’un hayatında aktif olarak yer aldı. Burada kentleşme, göç ve hızlı teknolojik ilerleme konuları ile yüz yüze tanışma fırsatı buluyor. İşçilerle, ilericilerle ve reformcularla dostluk içinde olan Dewey, demokrasiye ve ilerici değişime bağlılığı benimsedi.

Bir önceki yazımız olan İdealizmi Savunan Filozoflar Kimledir? başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.