Sartre Ahlak Felsefesi Seçim ve Sorumluluk
Sartre ahlak felsefesi kariyerinin başlarında, temel olarak bireyin vicdanının kutsallığına olan inancına, yani her bireyin öznel, kişisel dünya deneyimlerine dayanan bir vicdana odaklandı. İnsanların diğer insanların gözleriyle nasıl başa çıktıklarına özel önem veriyor. Sartre, zamanının belirli siyasi meseleleriyle meşgul olmaya başladıkça, insanları sistematik olarak nesneleştiren ve onların bireysel vicdanını ve doğuştan gelen özgürlüğünü tanımayı ya da onaylamayı başaramayan çeşitli daha büyük toplumsal yapılara giderek daha fazla odaklanmaya başladı. Bu yapılar kapitalist sömürü, sömürgecilik, ırkçılık ve cinsiyetçiliği içerir.
Sartre Ahlak Felsefesi Seçim ve Sorumluluk – Jean-Paul Sartre
Sartre ahlak felsefesi bireysel özgürlüğe yaptığı vurgu onun Marksizm görüşünü şekillendirdi. Politik olarak, Sartre uzun yıllar Fransız Komünist Partisi ile ittifak halindeydi. Ancak, büyük ölçüde devletlere ve her türden otoriter kuruma, özellikle de Sovyetlerin 2005’te Macaristan’ı işgalinden sonra duyduğu yaygın güvensizlik nedeniyle partiye hiç katılmadı. 1956. Sartre’ın her zaman aklı başında liberal veya anarşist bir yanı vardı. İşçi sınıfının kapitalist sistemi toplu olarak devirmesini istedi ve herhangi bir siyasi mücadelenin herkes için bireysel özgürlüğü onaylaması ve kolaylaştırması gerektiğine inanıyordu. Bu görüşe katılan Sartre, Marx’ın ekonomik ve sosyal olayların bilinci belirlediği görüşünü hiçbir zaman kabul etmedi. Aksine Sartre, insanın doğada her zaman özgür olduğunu iddia eder. Bununla birlikte, özgürlük ve vicdan armağanları nesnelleştirilir, bu da nesnelleştirilmiş koşulların dışında her zaman bir şeyler yapmaya muktedir oldukları anlamına gelir. Sartre’a göre bireysel vicdan özgürlüğü, kendi yaşamlarımızı şekillendirme sorumluluğuyla birlikte geldiği için insanlığa hem bir armağan hem de bir lanettir.
Satre Ahlak Felsefesi Sorumluluğu
İçindekiler
Sartre, bireylerin temel özgürlüğüne inanır ve aynı zamanda özgür varlıklar olarak insanların tüm unsurlarından, bilinçlerinden ve eylemlerinden sorumlu olduklarına inanır. Yani tam özgürlük, tam sorumluluk getirir. Hesap sorulmasını istemeyen, kendilerinden ve yaptıklarından sorumlu olmadığını söyleyenlerin bile her zaman bilinçli bir seçim yaptıklarına ve bu nedenle eylemsizliklerinden dolayı olanlardan sorumlu olduklarına inanır. Sartre’ın ahlak felsefesi, ahlakın özünde bireysel bir vicdan meselesi olduğunu savunur. Sartre, baskıcı sosyal yapılar ve bireylerin kendi insanlıklarını ortaya koymak için ideal olarak birbirleriyle nasıl etkileşime girdiği hakkındaki yazılarında kendi ahlakından çokça bahseder, ancak popüler ahlakın herhangi bir versiyonunu reddeder. Ahlakın her zaman her şeyden önce bireysel ve öznel bir vicdan meselesi olduğu inancında açıktır.
Öz Farkındalık
Sartre’a göre herhangi bir bireyin “Ben varım” demesi, kendini aldatmanın bir ifadesi olacaktır. Aynı şekilde, insanlar diğer insanların veya toplumun kendilerine bahşettiği bir kadın köle veya hizmet işçisi gibi nesnel kimliği içselleştirdiklerinde kendilerini aldatıcı hale gelirler. Her birey kendinin farkında olan bir ‘varlık’tır, ancak özsel bir özü yoktur ve yalnızca bilinç ve öz-farkındalık sonsuza kadar değişebilir. İnsanlar kendilerine doğalarının veya fikirlerinin değişmez olduğunu ya da sosyal konumlarının benlik algılarını tamamen belirlediğini söylediğinde yanılıyorlar. Sartre, yaratılanla her zaman bir şeyler yapılabileceğine inanır. Bununla birlikte, bu kendini gerçekleştirme görevi, kendi üzerinde çalışmanın (Sartre’ın gerçeklik dediği şey) ve bu gerçekliklerin tam olarak nasıl çalıştığını anlamanın yanı sıra diğer gerçeklikleri tanımanın karmaşık bir sürecidir. neyimiz var. bilgi. Algı bu faktörlerden bağımsızdır.
Sartre’a göre, kişinin gerçek öz-farkındalık durumunu kabul eden tek gerçek gerçek görüş, bilinç durumunun kendisi her zaman değişse bile, her zaman bir seçim meselesidir. Başka bir deyişle, kendi bilincimizden nihai olarak sorumlu olmamıza rağmen, özbilinç hiçbir zaman bilincin kendisiyle tamamen aynı değildir. Bu zor paradoks Sartre’ın varoluşçuluğunun kalbine gider ve onun insan özgürlüğü ve ahlaki sorumluluk kavramları için çok önemlidir, ancak bu zor paradoks kendisinin sorumlu bilinci olmasına rağmen, bilinç hiçbir şeye dayanmadığı için asla tam olarak kavranamaz.
Sartre ve Varlık Tanımı
Sartre varlığın iki tipini veya biçimini tanımlar: kendinde veya kendinde ve kendisi için var olmak veya kendisi için olmak. Bunlardan ilkini, doğası gereği eksiksiz ve tanımlanabilir, ancak kendilerinin veya temel bütünlüklerinin farkında olmayan şeyleri tanımlamak için kullanır. Örneğin ağaçlar, kayalar ve kuşlar bu kategoriye girer. Sartre, bilinçli sahiplikleriyle tanımlanan insanları ve daha spesifik olarak, kendi varoluşlarının algısını ve Sartre’ın yazdığı gibi, dünyanın ayarlanabilir ve tanımlanabilir eksiksiz bir doğasının yokluğunun algısını tanımlamak için poursoi kullanır. Yani ben. Kendi için olma durumu, basitçe öz-bilinç ile tanımlanmaz, bu bilinç olmadan var olamaz. Sartre’ın felsefi sisteminde, bu iki varlık kipi arasındaki etkileşim ve farklılık, sık ve kaçınılmaz bir tartışma noktasıdır.
Tehlikeli ve Önemli
Hegel’e göre Sartre, bir bireyin veya varlığın ancak kendisini başka bir varlık tarafından -kendisi tarafından- algılandığını bulduğunda kendi varlığının farkına varabileceğini yazar. Yani biz ancak bu bilince sahip olan başkalarıyla yüz yüze geldiğimizde ve onlarla ilişkide kendimizi yakaladığımızda bir bilinç ve kimlik durumu oluşturabiliriz. Ancak Sartre’ın açıkladığı gibi, Öteki ile karşılaşma en azından aldatıcıdır, çünkü başlangıçta, o varlık tarafından algılanırken başka bir bilinçli varlık tarafından nesnelleştirildiğimize veya özlendiğimize inanabiliriz. Öte yandan, diğer insanları, bireysellik duygusu olmayan, yalnızca tanımlanabilir nesneler olarak düşünmeye çalışabiliriz.
Bir önceki yazımız olan Schelling Sanat Felsefesi Nedir? başlıklı makalemizde sanat felsefesi, Schelling sanat felsefesi ve Schelling'in sanat felsefesi hakkında bilgiler verilmektedir.